Upadek Europy

Niegdyś Wielka Europa utkana z Narodów synów, prawdziwych wojowników. 

Dzisiaj stoi w cieniu swej świetności z otwartymi ramionami czeka na każdego gościa, jak jagnię na rzeź dające sobie poderżnąć gardło, dzisiaj prosi się o to. 

Słaba jak nigdy wcześniej zapomniała na czym została zbudowana.

 Krew i pot jej budowniczych już dawno został wyparty z kart historii a rdza pokryła młoty, które wykuły mocarstwa tej ziemi. 

Mężowie stanu zostali zamienieni na zgarbionych posłów własnej sprawy, sprzedających się jak ladacznice z Koryntu, bez poczucia wstydu.

Pod naporem kosmopolityzmu, upadająca w blasku czerwonego półksiężyca płonie jej ostatnia nadzieja.

Krwawy Bóg

Na rzeź wolnej woli wysyła swe nie skruszone legiony, archaiczne upiory

Ślepo prowadzone przez boga swego, ugniatając w krwi i błocie symbole jego

Wybrańcy słowa świętego, na sztandarach krwiożercza bestia pochłaniająca wolny świat

Niesie w sercach płomień pogardy, na popękanych ustach chłodem wiejąca śmierć

Szepcząca jękiem w ciemnych ulicach, resztki wolnej populacji zmiażdżone jej pięścią

Brzemię

pluje kawasem, wymiotuje kłamstwem

gorzki smak zdrady w ustach czuję

obrastam kilogramami nie swoich problemów

uginam z bólem kolana pod ich naporem

czuje dzisiaj czym jest życia brzemię

liczba wszystkich moich lęków

wrastająca w moje popękane serce

wybija krwawe cienie w pamięci mej

zakrywa oczy palącym gniewem

jak przez mgłę widzę mętne cele

obdarty z nadziei dalej walczę

upadek podpisze swym ostatnim tchnieniem

Post-totalitaryzm

Ilu dzisiaj żyje w dobrobycie skurwysynów, którzy z uśmiechem strzelali w tłum ludzi. 

Ilu z nich dzisiaj myśli "partia kazała" a ja w zgodzie z sobą wykonałem rozkaz. 

Dzisiaj tak samo jak oni stoją obrońcy systemu uzbrojeni, gotowi celować w Nasze głowy. 

Pretorianie postsocjalistycznej hybrydy opartej o koneksje, znajomości zatopione w stare układy, przegniłe korzenie tego samego chorego drzewa. 

Eksperyment demokracji, żart zachodniej Europy, biedne dziecko wschodu z namaszczeniem Amerykanów kuje swoje miecze.

A Ty dzisiaj spoglądasz na to wszystko biernie, bo jedyne co Ci wolno to bezapelacyjnie przyjmować ich fałszywe z natury destrukcyjne "dobro".

Stalowe zbrodnie

bramy piekieł szeroko na Nas otwarte

ogniem zagłady penetrowały Twój kraj

rozszarpany podmuchem żarliwych obietnic

niepodległość z podciętym gardłem u jej stóp

w wydeptanej ziemi wilgotny zapach krwi

intensywny rozkładu ciał niemy protestu krzyk

śmiechem śmierci w sercach jeszcze się tli

czerwone żniwo stalowej bestii dzieło

Nie chcę!

nie chcę słyszeć płaczów wybrańców narodu

widzieć całej utkanej sieci manipulacji

łez partaczy wyciskanych teatralnie

dystrybucji wciąż rozwijającej się korupcji

nie chcę słów proroczych lanych z mównicy

prawdy ubranej w szaty ciemnoty

ludzkiej głupoty maszerującej w miejscu

czarnego potoku myśli zniewolonych

nie chce wiatru chybionej rewolucji

obłudnej wolności pozbawionej wartości

moralności bez szkieletu normalności

nie chcę tego wszystkiego, nie chcę „nie”

Upadek mego "Ja"

Są ludzie, którzy nie potrafią spojrzeć w dal jeszcze raz

odpadają na starcie jak zeschły na słońcu liść

w stanie szczęścia są tylko tych parę wyciśniętych w pocie chwil

deszczowe sekundy między niebem a upadkiem na ziemię

wiem to bez złudzeń, że są tacy ludzie

wiem, że jestem jednym z nich

idąc tą samą drogą upadku mego "Ja"

dzisiaj szeroko zamykam nadziei drzwi

ze szklanką whisky bez żalu w sercu

z tęsknotą czekam końca swych dni.