Brzemię

pluje kawasem, wymiotuje kłamstwem

gorzki smak zdrady w ustach czuję

obrastam kilogramami nie swoich problemów

uginam z bólem kolana pod ich naporem

czuje dzisiaj czym jest życia brzemię

liczba wszystkich moich lęków

wrastająca w moje popękane serce

wybija krwawe cienie w pamięci mej

zakrywa oczy palącym gniewem

jak przez mgłę widzę mętne cele

obdarty z nadziei dalej walczę

upadek podpisze swym ostatnim tchnieniem